A Good Catch – Beirut style
Door: Nicolien
22 Juni 2006 | Libanon, Beiroet
In Beirut heerst een mannentekort. Een studie van AUB (American University of Beirut) afgelopen zomer wees uit dat er voor elke Libanese man van huwbare leeftijd (grofweg 25-45 jaar) ongeveer 7 vrouwen beschikbaar zijn.
Geen wonder dus, dat hier de lelijkste mannen met de mooiste vrouwen rondlopen. En geen wonder dat alle vrouwen hun uiterste best doen er zo mooi mogelijk uit te zien, in de hoop niet tot de 6 ongelukkigen van de 7 te behoren. Want ongelukkig ben je, als je hier niet een man aan de haak weet te slaan. De druk van de ouders is enorm: jongens krijgen alle tijd om rond te vogelen, maar meisjes dienen na hun afstuderen toch echt zo snel mogelijk te trouwen. En niet met zomaar iemand, natuurlijk, maar met een “good catch”. Een “good catch” is een man van een goede familie, met het juiste geloof, een goede baan en een goede reputatie. Liefde en leeftijd zijn van ondergeschikt belang.
De volgende conversatie vond plaats nadat ik een zondagmiddag bij de ouders van Faysal had doorgebracht en een telefoontje kreeg van een jongen waar ik die avond wat mee zou gaan drinken:
S: (Faysal’s moeder): En met wie ga je straks wat drinken?
Ik: Een vriend
S: Hoe heet hij?
Ik: Ahmad
S: En wat is zijn achternaam?
Ik: el-H….
S: Oh, maar die kennen wij! Zijn ouders zijn vrienden van ons. Oh, gelukkig, dan is het goed, hij komt van een goede familie. Waarom neem je Rody niet mee?
Rody is Faysal’s zus. Ze is 26, heeft 2 universitaire studies afgerond, werkt bij een van de meest prestigieuze banken van Libanon, maar is in haar ouders’ ogen mislukt zolang ze niet getrouwd is. En aangezien deze Ahmad in kwestie een ‘good catch’ is, volgens hun maatstaven, was dit het uitgelezen moment om de twee aan elkaar voor te stellen. Enigzins pissig, dat wel, omdat ik hem kennelijk aan de haak had weten te slaan, maar bereid om elke gelegenheid aan te grijpen – en dus ging Rody met ons mee. Al snel bleek dat Rody en Ahmad niet echt bij elkaar passen, maar dat wist Ahmad galant op te lossen door haar, zogenaamd voor een werk-gerelateerde vraag, het telefoonnummer van zijn vrijgezelle broer te geven. Zelfde familie, betere baan... niet slecht.
In de afgelopen jaren heeft Rody al vanalles geprobeerd om een man te vinden: studie-genoten, vrienden en collega’s zijn ingeschakeld, bruiloften bezocht, zelfs de plaatselijk koppelmadam heeft al pogingen ondernomen. (Daar zijn er een flink aantal van in Beirut, dames die precies bijhouden wie kinderen heeft in huwbare leeftijd en die over het algemeen benaderd worden door wanhopige ouders om hun kinderen eens wat telefoonnummers toe te schuiven. Mocht er uiteindelijk een huwelijk uit voortkomen, dan krijgt de madam een deel van de kado’s als betaling.) Helaas wist zelfs deze madam geen man te vinden die voldoet aan de eisen van Rody en haar ouders.
Sinds kort zit er echter schot in de zaak. Niet Ahmad’s broer, maar een 40-jarige Libanees die in Amerika woont en die haar een keer gezien heeft op een bruiloft. Zijn moeder vond Rody ook wel geschikt, dus nu belt hij haar 3 keer per dag om te zeggen hoe mooi ze is en hoe lief en hoe slim. En Rody heeft zo genoeg van het gezeik van haar ouders dat ze inmiddels op bezoek is geweest bij zijn zus en zijn moeder om zijn babyfoto’s te bekijken. Deze zomer komt hij naar Libanon om haar te ontmoeten, dus met een beetje mazzel wordt haar moeder’s wens binnenkort vervuld. Of het Rody gelukkig zal maken? Hij is een “good catch”, dus dat moet haast wel...
Geen wonder dus, dat hier de lelijkste mannen met de mooiste vrouwen rondlopen. En geen wonder dat alle vrouwen hun uiterste best doen er zo mooi mogelijk uit te zien, in de hoop niet tot de 6 ongelukkigen van de 7 te behoren. Want ongelukkig ben je, als je hier niet een man aan de haak weet te slaan. De druk van de ouders is enorm: jongens krijgen alle tijd om rond te vogelen, maar meisjes dienen na hun afstuderen toch echt zo snel mogelijk te trouwen. En niet met zomaar iemand, natuurlijk, maar met een “good catch”. Een “good catch” is een man van een goede familie, met het juiste geloof, een goede baan en een goede reputatie. Liefde en leeftijd zijn van ondergeschikt belang.
De volgende conversatie vond plaats nadat ik een zondagmiddag bij de ouders van Faysal had doorgebracht en een telefoontje kreeg van een jongen waar ik die avond wat mee zou gaan drinken:
S: (Faysal’s moeder): En met wie ga je straks wat drinken?
Ik: Een vriend
S: Hoe heet hij?
Ik: Ahmad
S: En wat is zijn achternaam?
Ik: el-H….
S: Oh, maar die kennen wij! Zijn ouders zijn vrienden van ons. Oh, gelukkig, dan is het goed, hij komt van een goede familie. Waarom neem je Rody niet mee?
Rody is Faysal’s zus. Ze is 26, heeft 2 universitaire studies afgerond, werkt bij een van de meest prestigieuze banken van Libanon, maar is in haar ouders’ ogen mislukt zolang ze niet getrouwd is. En aangezien deze Ahmad in kwestie een ‘good catch’ is, volgens hun maatstaven, was dit het uitgelezen moment om de twee aan elkaar voor te stellen. Enigzins pissig, dat wel, omdat ik hem kennelijk aan de haak had weten te slaan, maar bereid om elke gelegenheid aan te grijpen – en dus ging Rody met ons mee. Al snel bleek dat Rody en Ahmad niet echt bij elkaar passen, maar dat wist Ahmad galant op te lossen door haar, zogenaamd voor een werk-gerelateerde vraag, het telefoonnummer van zijn vrijgezelle broer te geven. Zelfde familie, betere baan... niet slecht.
In de afgelopen jaren heeft Rody al vanalles geprobeerd om een man te vinden: studie-genoten, vrienden en collega’s zijn ingeschakeld, bruiloften bezocht, zelfs de plaatselijk koppelmadam heeft al pogingen ondernomen. (Daar zijn er een flink aantal van in Beirut, dames die precies bijhouden wie kinderen heeft in huwbare leeftijd en die over het algemeen benaderd worden door wanhopige ouders om hun kinderen eens wat telefoonnummers toe te schuiven. Mocht er uiteindelijk een huwelijk uit voortkomen, dan krijgt de madam een deel van de kado’s als betaling.) Helaas wist zelfs deze madam geen man te vinden die voldoet aan de eisen van Rody en haar ouders.
Sinds kort zit er echter schot in de zaak. Niet Ahmad’s broer, maar een 40-jarige Libanees die in Amerika woont en die haar een keer gezien heeft op een bruiloft. Zijn moeder vond Rody ook wel geschikt, dus nu belt hij haar 3 keer per dag om te zeggen hoe mooi ze is en hoe lief en hoe slim. En Rody heeft zo genoeg van het gezeik van haar ouders dat ze inmiddels op bezoek is geweest bij zijn zus en zijn moeder om zijn babyfoto’s te bekijken. Deze zomer komt hij naar Libanon om haar te ontmoeten, dus met een beetje mazzel wordt haar moeder’s wens binnenkort vervuld. Of het Rody gelukkig zal maken? Hij is een “good catch”, dus dat moet haast wel...
-
22 Juni 2006 - 09:45
Jacqueline:
Niet te geloven! Amre Rody...
(Maar nu zou ik eigenlijk ook wel willen weten wat Rody er zelf van denkt... Heb je haar dat gevraagd? Of staat dat überhaupt niet ter discussie?) -
22 Juni 2006 - 10:01
Nicolien:
Rody vertelde me dat ze het gezeur zo zat is, dat ze de eerste de beste die wil accepteert om er maar vanaf te zijn. Tegelijkertijd vraagt ze me steeds of ik niet denk dat ze een jonger iemand kan vinden, knapper, iemand die dichterbij woont... en of 26 nou echt zo oud is om nog vrijgezel te zijn. Ik probeer dan voorzichtig te zeggen dat ik denk dat ze haar hart moet volgen, en dat 26 nog heel jong is, maargoed, ik weet inmiddels iets meer van de sociale druk hier, dus om dat te doen moet je een behoorlijk sterke persoonlijkheid hebben en het echt graag willen. En Rody wil nou eenmaal heel graag dat haar ouders gelukkig zijn. Lastige situatie dus... -
22 Juni 2006 - 10:33
Boudewijn:
Ik ga even de glossy-psych uithangen:
Nicolien, gewoon volhouden met je opvatting te ventileren, hoor. ze moet haar hart volgen en niet de sociale druk, de status of het geld. Laat haar moeder lekker in de stront zakken als ze daarover loopt te zeuren. Rody moet maar een goed woordje met haar doen en laten weten hoe de situatie voor haar is. immers, het is haar leven en haar beslissing om met iemand te gaan of niet. Zoiets beslis je niet op basis van wat je ouders willen, hoe graag ook. Je moet er zelf aan toe zijn. En vertel haar maar dat ik op m'n 29e ook nog vrijgezel zal zijn! Zal d'r steunen.
Groet en liefs,
Boudewijn.
(en mail me maar hoe het gegaan is.)
PS: Ik ga een lekkere laptop aanschaffen. heb ik ook iets warms op m'n schoot zitten. -
22 Juni 2006 - 10:53
Lonne:
yoh chick, je zal het wel goed doen daar bij al die mannen, een buitenlander is natuurlijk veel interessanter dan zo'n vervelende libanees... ghi -
22 Juni 2006 - 16:21
Nenny Kegels:
Zeg die leuke Rody maar dat ze eerst eens een poosje in het buitenland rond moet gaan neuzen, daar zijn mannen zat. -
29 Juni 2006 - 15:17
Jacqueline:
hi Nic! Zie net pas dat je gereageerd hebt...
Snap dat de situatie voor haar lastig is (niemand wil zijn/haar ouders teleurstellen, lijkt me, en het is nou eenmaal zoals het is), maar jeetje... Ik hoop dat ze niet met de eerste de beste trouwt en idd haar hart volgt!
Een tijdje naar het buitenland zou idd misschien wel goed voor haar zijn! (Go Nenny! :-))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
