Lesgeven... en andere praktische zaken
Door: Nicolien
30 Augustus 2006 | Libanon, Beiroet
Omdat de meeste buitenlanders uit Libanon vertrokken zijn, is er een tekort aan leerkrachten Engels. En dus klus ik tijdelijk bij in het talencentrum van mijn lerares Arabisch in de zuidelijk buitenwijk van Beirut. Haar gebouw was niet geraakt, dus hoefden alleen de gebarsten ruiten vervangen te worden om de lessen te kunnen hervatten. Het gebouw er achter was wel gebombardeerd, en ligt nu in brokstukken op de parkeerplaats naast de school.
Maandagochtend. Zoals iedere dag begin ik met een rondje 'wat hebben jullie gisteren gedaan?' Hassan en Hussein, twee acht-jarige tweelingbroers, springen op om me hun nieuwste aanwinst te laten zien: een badge met een foto van Nasrallah. "Juf, juf, we zijn naar een feest geweest!" Ik probeer de reden van het feest te achterhalen - bruiloft? verjaardag? een politieke demonstratie? "Nee, nee, iemand was dood in de oorlog!" Ik probeer het verschil uit te leggen tussen vrolijke feesten en verdrietige feesten, en dat een begrafenis over het algemeen een verdrietig feest is, maar dat gaat hier niet op. "Nee hoor, juf, hij was dood maar niemand huilde, iedereen was blij!" Dan maar het woord 'martelaar' uitleggen.
Jad valt bijna in slaap. "Sorry juf, maar ik moest vannacht bij mijn broer in bed slapen omdat we nogsteeds geen nieuw huis hebben gevonden en mijn oom en tante wonen ook al bij opa en oma." Ahmad komt helemaal niet meer naar school - door de vernietiging van een brug tussen school en huis is hij nu twee en een half uur per dag onderweg, in plaats van 20 minuten zoals voorheen, en dat werd zijn moeder toch wat al te gortig.
En dan de les waarin we landen en steden behandelen. Ik vraag om een voorbeeld van een land, en krijg de volgende lijst (als je je nog afvraagt wat er rondgaat in de hoofden van deze jongens): Libanon, Palestina, Syrië, Amerika, Nederland, Iran, Israel... Dan denkt er eentje aan vóór de oorlog, toen ze met die andere vlaggen wapperden: Italië, Duitsland, Brazilië, Portugal, Frankrijk, Engeland (komt dit lijstje iemand bekend voor?).
En alsof het nog niet moeilijk genoeg is om je hoofd bij de les te houden na een maand als die we net meegemaakt hebben, kan er ook nog eens niet geplast worden. Door de Israelische bombardementen en de nogsteeds voortdurende blokkade is er niet genoeg electriciteit in Libanon, waardoor er niet genoeg water naar de watertank op het dak gepompt kan worden, waardoor er niet genoeg water is om de wc door te spoelen...Je begrijpt het probleem.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Totaal ongerelateerde, maar wel praktische informatie:
- mijn 'andere' blog is te vinden op www.volkskrantblog.nl/blog/5075
- ik ben weer verhuisd, naar een ander appartement in Hamra
- ik verwacht over een maandje weer richting NL te komen, als de Israelische blokkade dan tenminste voorbij is (ik heb geen zin om door de Mossad gecheckt te worden op het vliegveld in Jordanië )
Maandagochtend. Zoals iedere dag begin ik met een rondje 'wat hebben jullie gisteren gedaan?' Hassan en Hussein, twee acht-jarige tweelingbroers, springen op om me hun nieuwste aanwinst te laten zien: een badge met een foto van Nasrallah. "Juf, juf, we zijn naar een feest geweest!" Ik probeer de reden van het feest te achterhalen - bruiloft? verjaardag? een politieke demonstratie? "Nee, nee, iemand was dood in de oorlog!" Ik probeer het verschil uit te leggen tussen vrolijke feesten en verdrietige feesten, en dat een begrafenis over het algemeen een verdrietig feest is, maar dat gaat hier niet op. "Nee hoor, juf, hij was dood maar niemand huilde, iedereen was blij!" Dan maar het woord 'martelaar' uitleggen.
Jad valt bijna in slaap. "Sorry juf, maar ik moest vannacht bij mijn broer in bed slapen omdat we nogsteeds geen nieuw huis hebben gevonden en mijn oom en tante wonen ook al bij opa en oma." Ahmad komt helemaal niet meer naar school - door de vernietiging van een brug tussen school en huis is hij nu twee en een half uur per dag onderweg, in plaats van 20 minuten zoals voorheen, en dat werd zijn moeder toch wat al te gortig.
En dan de les waarin we landen en steden behandelen. Ik vraag om een voorbeeld van een land, en krijg de volgende lijst (als je je nog afvraagt wat er rondgaat in de hoofden van deze jongens): Libanon, Palestina, Syrië, Amerika, Nederland, Iran, Israel... Dan denkt er eentje aan vóór de oorlog, toen ze met die andere vlaggen wapperden: Italië, Duitsland, Brazilië, Portugal, Frankrijk, Engeland (komt dit lijstje iemand bekend voor?).
En alsof het nog niet moeilijk genoeg is om je hoofd bij de les te houden na een maand als die we net meegemaakt hebben, kan er ook nog eens niet geplast worden. Door de Israelische bombardementen en de nogsteeds voortdurende blokkade is er niet genoeg electriciteit in Libanon, waardoor er niet genoeg water naar de watertank op het dak gepompt kan worden, waardoor er niet genoeg water is om de wc door te spoelen...Je begrijpt het probleem.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Totaal ongerelateerde, maar wel praktische informatie:
- mijn 'andere' blog is te vinden op www.volkskrantblog.nl/blog/5075
- ik ben weer verhuisd, naar een ander appartement in Hamra
- ik verwacht over een maandje weer richting NL te komen, als de Israelische blokkade dan tenminste voorbij is (ik heb geen zin om door de Mossad gecheckt te worden op het vliegveld in Jordanië )
-
31 Augustus 2006 - 16:36
Lhm.van.malde@hetnet.nl:
Hoi Nicolien,
Hoezo gecheckt door de Mossad?
Groetjes,
Lenie -
01 September 2006 - 13:59
Nicolien:
Dag Lenie,
de vluchten die op dit moment vanaf het vliegveld in Beirut vertrekken, moeten op Israelisch bevel eerst een stop maken in Amman, voordat ze verder mogen. In Amman worden ze nog eens extra gecheckt. Het is niet helemaal duidelijk of deze extra check door Mossad-personeel of door hun vrienden van de Jordaanse douane wordt uitgevoerd, maar hoe dan ook vind ik het uiterst vernederend dat Israel zich het recht voorbehoudt te bepalen wie er Libanon in en uit mag vliegen. Vandaar. -
02 September 2006 - 20:28
Duncan:
Beste Nicolien,
Erg goed dagboek op het eerste oog! Ik heb nog niet alles gelezen. Ik heb een korte vraag wat niet direct betrekking heeft op dit artikel. Ik ben net afgestudeerd en ben nu 'vrij'. Ik wil in october naar Beirut gaan om te helpen. Ik ben bereid om alles te doen wat nodig is. Weet jij een goede organisatie in Beirut dat dit soort hulp coordineerd? Ik ben al twee dagen op internet aan het zoeken maar tot nu toe met weinig resultaat. Bij voorbaat dank voor je antwoord.
Met vriendelijke groet,
Duncan. -
04 September 2006 - 14:35
Nicolien:
Dag Duncan, mail me even op nicolienkegels apestaartje hotmail punt com, met wat je achtergrond is en waar je naar op zoek bent, dan kan ik voor je kijken of er iets nuttigs te doen valt! -
09 September 2006 - 19:24
Sjoerd:
Hallo Nicolien
evenalso Duncan ben ik ook net afgestudeerd en zou ik graag voor wat ontwikkelingshulp doen. ik vroeg me af of je me wat tips kunt geven. Trouwens petje af dat je gebleven bent tijdens de crisis aangezien dat zeker niet ongevaarlijk was. -
10 September 2006 - 16:21
Nicolien:
Sjoerd, als je graag naar Libanon wil komen, mail dan even naar het bovenstaande e-mailadres. Voor 'ontwikkelingswerk' (bestaat dat nog?) in het algemeen kun je bij JoHo terecht, www.joho.nl.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
