Zo leer je nog eens wat!

Tja, als ik vraag om onderwerpen, dan moet ik ze daarna natuurlijk wel behandelen... Dus hier gaan we dan, met dank aan Dorenda deze keer!

Cijfers over de samenstelling van de Libanese bevolking zijn moeilijk te vinden. Dit heeft te maken met het feit dat de samenleving bestaat uit 17 (!) verschillende religieuze groeperingen, die ieder een bepaald percentage van de belangrijke posities in het land toegewezen hebben gekregen ten tijde van de onafhankelijkheid in 1943. Toentertijd waren er ongeveer evenveel Moslims als Christenen, maar omdat de Christenen bang waren dat Libanon opgenomen zou worden door de omringende Islamitische landen (met name Syrië ), wisten ze ervoor te zorgen dat zij altijd de president zouden leveren, en daarnaast ook altijd een kleine meerderheid aan zetels in het parlement zouden hebben. Al snel na de onafhankelijkheid klopte er van deze verhouding helemaal niets meer, onder andere vanwege de emigratie van veel Christenen en het hogere geboortecijfers onder Moslims. Eén van de oorzaken van de burgeroorlog was dan ook het feit dat Moslims aandrongen op een hertelling van de bevolking, en de bijbehorende herverdeling van de belangrijke overheidsposities, wat door de Christenen pertinent geweigerd werd. Tot op de dag van vandaag is er geen hertelling geweest... dus is het gokken geblazen.

Volgens de ‘officiële’ schattingen van de CIA is het bevolkingsaantal bijna 4 miljoen. Daar moet bij gezegd worden dat er buiten Libanon nog zo’n 12 miljoen Libanezen schijnen te zijn, o.a. in Brazilië, Australië, Frankrijk en een aantal landen in het Midden–Oosten en Afrika.
Voor zover ik weet is polygamie niet toegestaan, of anders in elk geval zeer ongebruikelijk, maar omdat alle ‘familie-zaken’ geregeld worden door de religieuze autoriteiten en dus niet onder de nationale wetgeving vallen, zou het kunnen dat het wel voorkomt. Geboortecijfers worden, zoals gezegd, angstvallig geheim gehouden – ik denk dat de meeste gezinnen iets groter zijn dan in Nederland, zo’n 3 kinderen gemiddeld? Heel veel meer is waarschijnlijk ook niet te onderhouden, want het inkomen van de meesten komt niet boven de $300 per maand uit (afgezien dan van die 10% van de bevolking waar ik steeds over schrijf, maar die verdienen dan weer afschuwelijk veel!), en zelfs het salaris van een pas afgestudeerde dokter komt vaak niet boven de $600 uit.

Waarom mensen dan nog jaren studeren, als er toch nauwelijks werk is en ze toch niet veel gaan verdienen? Zoals één van mijn kennissen in een interview zei: “We gaan toch niet níet studeren omdat we dan wel een baan kunnen vinden? Nee, dan zou het land maar wat dom worden!” En dus zijn er behalve al die afgestudeerde dokters en financiële slimmerds (die naar het buitenland moeten vertrekken omdat er in Libanon geen werk is) nog ongeveer 1 miljoen immigranten, met name uit Sri Lanka, India, de Filippijnen en Ethiopië, die hier het vuile werk opknappen: huishoudsters (inwonend, 24 uur per dag beschikbaar), conciërges, vuilnismannen, bouwvakkers – ik zie vrijwel nooit een Libanees zulk werk doen. Bedelaars zijn er nauwelijks, op een paar gehandicapten na die ieder een eigen buurt hebben, en er zijn een aantal straatverkopers die geurende bloemenslingers of pakjes kauwgom verkopen, maar ook die zijn niet echt talrijk (helaas vaak wel erg jong, jongetjes van rond de 8 jaar...). Ik denk niet dat dit betekent dat er geen écht arme mensen zijn, het zal eerder te maken hebben met enerzijds altijd kunnen terugvallen op familie, en anderzijds schaamte om je armoede aan anderen bekend te maken.

Zo, weer een beetje wijzer?